تحولات منطقه

حجت الاسلام فاضل میبدی گفت: رسالت عمده یک دانشجو و به ویژه دانشجوی مسلمان این است که بار دانش، بینش و خرد خود را سنگین کند تا بتوانیم عقب ماندگی خودمان را جبران کنیم.

مهمترین رسالت دانشجوی مسلمان، داشتن اندیشه نقاد و درد جامعه است/ نقطه اشتراک حوزه و دانشگاه علمی بودن هر دو محیط است
زمان مطالعه: ۴ دقیقه

حجت الاسلام محمدتقی فاضل میبدی استاد حوزه و دانشگاه به مناسبت فرا رسیدن ۱۶ آذر و روز دانشجو در گفت و گو با خبرنگار قدس آنلاین با اشاره به نقش پر رنگ دانشجویان در دوران انقلاب اسلامی به بیان ویژگی های ضروری یک دانشجوی مسلمان ایرانی در شرایط امرور پرداخت و گفت: اولین سرمایه یک دانشجو اندیشه اوست؛ دانشجو باید راجع به خود، جامعه و کار دانشگاهی خود بیندیشد و هنگامی که در اندیشه به مرحله پختگی و دانش آموختگی رسید، رسالت دیگر او درد جامعه داشتن است و نباید نسبت به این دردها بی تفاوت باشد.

حجت الاسلام میبدی افزود: جامعه بشری دارای دردهای زیادی است که درمان آن کار هر کسی نیست، بلکه اهل خرد و دانش هستند که دردهای جامعه را می‌فهمند و به دنبال درمان هستند. دانشجو نباید تمام وجودش احساس باشد، بخش مهمی از وجود او خرد و تفکر است، البته احساسات هم در جای خود بسیار خوب است و یک دانشجو باید سیاسی باشد، در جامعه حضور داشته و فعال باشد، اما آنچه بر همه اینها مقدم است، اینکه بار علمی و فکری سنگین و ارزشمندی داشته باشد.

استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: مشکلی که دانشجویان مسلمان امرور در برابر غرب دارند، این است که ما از لحاظ علمی دنبال آنها هستیم، در حالی که روزگاری ما دنبال آنها نبودیم و برعکس این مسئله صادق بود. دورانی وجود داشته است که اروپایی ها دانش خود را از مسلمان ها و به ویژه ایرانی ها می گرفتند؛ ما کشوری بودیم صاحب فرهنگ و خرد و در جنگ‌های ایران و یونان، آنها از ما فکر و فرهنگ می‌گرفتند، زمانی که عرب‌ها به ایران آمدند، تحت تأثیر فرهنگ ایرانی ها قرار گرفتند، در واقع هم فرهنگ اسلامی را برای ما آوردند و هم فرهنگ ایرانی را برای خودشان جذب کردند. مرحوم آیت الله مطهری هم در کتاب خدمات متقابل خود آورده است تنها جایی که داد و ستد علمی صورت گرفت میان اسلام و ایران بود.

وی گفت: این داد و ستاد در خصوص دیگر کشورها وجود نداشت؛ یعنی آن بهره علمی که عرب‌ها از ایرانی‌ها گرفتند از کشور شامات و مصر نگرفتند. در جنگ‌های صلیبی مسلمان‌ها و ایرانیان دانش خود را به غربی‌ها دادند و آنها از ما آموختند و تمدن اسلامی را فراگرفتند؛ اما در یکی دو قرن اخیر هنگامی که غربی‌ها به کشورهای اسلامی حمله کردند-چه از نظر نظامی و چه از لحاظ تهاجم فرهنگی- این ما بودیم که از جهت دانش و علم مقابل آنها کم آوردیم و آنها از ما جلوتر بوده اند. بنابراین، مهمترین رسالتی که در شرایط کنونی دانشجویان ما در دانشگاه‌ها دارند این است که خودمان را از جهت دانش، فکر و اندیشه به گونه‌ای بسازیم که نیازی به غرب نداشته و دنبال آنها نباشیم.

حجت الاسلام میبدی تصریح کرد: ما امرور بیشتر فناوری‌ها و فرآورده‌های علمی خودمان را از دنیای غرب دریافت می‌کنیم زیرا ما به هر حال در دانشگاه‌ها آن رسالت علمی لازم را انجام نداده ایم و از این رو رسالت عمده یک دانشجو و به ویژه دانشجوی مسلمان این است که بار دانش، بینش و خرد خود را سنگین کند تا بتوانیم عقب ماندگی خودمان را جبران کنیم.

استاد حوزه و دانشگاه در توضیح علت عقب ماندگی علمی جهان اسلام گفت: یکی از مهمترین دلایل اینکه باعث شد تا ما در دنیای اسلام از لحاظ علمی دچار عقب ماندگی شویم، سیستم حکومت های گذشته بوده است؛ بلاخره حاکمانی که چه در ایران، چه در ترکیه عثمانی و دیگر کشورهای اسلامی وجود داشتند، مستبد بودند و هر جایی که استبداد حاکم شود، جلوی رشد فکری را می گیرد. رشد علمی غرب از زمانی شروع شد که خود را از استبداد شاهان و حاکمان رهانید و اندیشه و فکر را آزاد کرد. اگر در جامعه‌ای فکر آزاد نباشد، هیچ وقت رشد نمی‌کند و عمده عامل پیشرفت همین آزادی فکر و عامل پسرفت اسارت فکر است.

وی اضافه کرد: دلیل دوم عقب ماندگی علمی مسلمان‌ها متد اندیشدن آنهاست؛ اگر ما بخواهیم علم را براساس متد و اندیشه‌های قدیمی و سنت پیش ببریم، پیشرفت نخواهیم کرد، بلکه باید متدها را عوض کنیم؛ یکی از موضوعاتی که امرور در دنیا بسیار جدی است، بحث نقادی و وجود عقل نقاد است؛ یعنی یک دانشجو باید در برابر هر گفته، نوشته و مسئله ای که قرار می گیرد، عقل نقاد خود را به کار گیرد و مقلد نباشد.

حجت الاسلام فاضل میبدی نقطه اشتراک میان حوزه و دانشگاه را فضای علمی هر دو نهاد عنوان کرد و گفت: مهمترین نقطه اشتراکی که بین حوزه و دانشگاه وجود دارد این است که هر دو نهاد یک محیط علمی هستند و درد جامعه باید برای هر دو دغدغه باشد. از طرف دیگر، هیچ خط قرمزی در هر دو محیط وجود ندارد و مباحث مطرح شده در آنها باید نقد شود و نیازمند خرد آزاد و نقاد هستند، اما در مقابل موضوعات درسی و علمی در این نهادها متفاوت است و هر دو هم قابل نقد هستند.

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.